اَفَلایَنظُرونَ اِلیَ الاِبِلِ کَیفَ خُلِقَت؟!

أَلَّذینَ یُنْفِقُونَ فِی السَّرّاءِ وَ الضَّرّاءِ وَ الْکاظِمینَ الْغَیْظَ وَ الْعافینَ عَنِ النّاسِ وَ اللهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنینَ (آل‌عمران آیهٔ ۱۳۴)

[همان] کسانى که در توانگرى و تنگدستى، انفاق مى‌کنند؛ و خشم خود را فرو مى‌برند؛ و از [خطاى] مردم درمى‌گذرند؛ و خدا نیکوکاران را دوست دارد.

عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الْجَهْمِ عَنْ أَبِی‌الْحَسَنِ (علیه السلام) قَالَ قَالَ: قُلْتُ مَا حَدُّ التَّوَاضُعِ الَّذِی إِذَا فَعَلَهُ الْعَبْدُ کَانَ مُتَوَاضِعاً فقَال الرضا (علیه السلام) التَّوَاضُعُ دَرَجَاتٌ مِنْهَا أَنْ یَعْرِفَ الْمَرْءُ قَدْرَ نَفْسِهِ فَیُنْزِلَهَا مَنْزِلَتَهَا بِقَلْبٍ سَلِیمٍ لَا یُحِبُّ أَنْ یَأْتِیَ إِلَی أَحَدٍ إِلَّا مِثْلَ مَا یُؤْتَی إِلَیْهِ إِنْ أَتَی إِلَیْهِ سَیِّئَهًًْ وَارَاهَا بِالْحَسَنَهًِْ کَاظِمُ الْغَیْظِ عَافٍ عَنِ النَّاسِ وَ اللهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ.

حسن‌بن‌جهم از امام رضا (علیه السلام) نقل می‌کند که گوید، گفتم: «حدّ تواضعی که چون بنده آن را به‌جا آورد متواضع است چیست»؟ فرمود: «تواضع درجاتی دارد برخی از آن‌ها این است که انسان قدر خود را بشناسد و با دلی سالم خود را به جایگاه خویش نشاند و دوست نداشته باشد که به‌سوی کسی رود مگر چنانچه به‌سویش آیند [با مردم چنان که با او رفتار کنند، رفتار کنند] اگر بدی بیند آن را با نیکی بپوشاند فروخورنده خشم است و از مردم می‌گذرد وَ اللهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۷۶۴،  بحارالأنوار، ج۷۵، ص۳۵۵