049-حصن
لَمَّا وَافَی اَبُو اَلْحَسَنِ اَلرِّضَا ع نَیْسَابُورَ وَ اَرَادَ اَنْ یَخْرُجَ مِنْهَا اِلَی اَلْمَاْمُونِ اِجْتَمَعَ اِلَیْهِ اَصْحَابُ اَلْحَدِیثِ فَقَالُوا لَهُ یَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ تَرْحَلُ عَنَّا وَ لاَ تُحَدِّثُنَا بِحَدِیثٍ فَنَسْتَفِیدَهُ مِنْکَ وَ کَانَ قَدْ قَعَدَ فِی اَلْعَمَّارِیَّةِ فَاَطْلَعَ رَاْسَهُ وَ قَالَ سَمِعْتُ اَبِی مُوسَی بْنَ جَعْفَرٍ یَقُولُ سَمِعْتُ اَبِی جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ یَقُولُ سَمِعْتُ اَبِی مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ یَقُولُ سَمِعْتُ اَبِی عَلِیَّ بْنَ اَلْحُسَیْنِ یَقُولُ سَمِعْتُ اَبِی اَلْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیِّ بْنِ اَبِی طَالِبٍ یَقُولُ سَمِعْتُ اَبِی اَمِیرَ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلِیَّ بْنَ اَبِی طَالِبٍ ع یَقُولُ سَمِعْتُ رَسُولَ اَللَّهِ ص یَقُولُ سَمِعْتُ جَبْرَئِیلَ ع یَقُولُ سَمِعْتُ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ: لاَ اِلَهَ اِلاَّ اَللَّهُ حِصْنِی فَمَنْ دَخَلَ حِصْنِی اَمِنَ مِنْ عَذَابِی قَالَ فَلَمَّا مَرَّتِ اَلرَّاحِلَةُ نَادَانَا بِشُرُوطِهَا وَ اَنَا مِنْ شُرُوطِهَا.
اسحاق بن راهویه گوید: حضرت ابو الحسن امام رضا ع پس از رسیدن به نیشابور وقتى قصد داشت از آنجا به سوى دربار مأمون حرکت نماید، هنگام بیرون آمدن آن حضرت از شهر، محدثین گرد او حلقه زدند و عرضه داشتند: از میان ما مى‌روى و حدیثى براى ما نمى‌فرمائى که آن را به عنوان یادگار داشته باشیم؟ و این در خواست هنگامى شد که آن بزرگوار در هودج نشسته بود، پس حضرت پردۀ هودج را بالا زد و سر مبارک را بیرون آورد و فرمود: از پدرم موسى بن جعفر شنیدم که مى‌فرمود: از پدرم جعفر بن محمد شنیدم که مى‌فرمود: از پدرم محمد بن على شنیدم که مى‌فرمود: از پدرم على بن حسین شنیدم که مى‌فرمود: از پدرم حسین بن على بن أبى طالب شنیدم که مى‌فرمود: از پدرم امیر المؤمنین على بن أبى طالب ع شنیدم که مى‌فرمود: از پیامبر خدا ص شنیدم که مى‌فرمود: از جبرئیل ع شنیدم که مى‌فرمود: شنیدم خداى عز و جل مى‌فرمود: «لا إله إلا الله» حصنی، فمن دخل حصنی أمن [من] عذابی». «لا إله إلا الله» حصار محکم من است هر کس این جمله را بگوید (یعنى بجان بپذیرد) وارد حصار من شده و هر کس که در حصار من وارد شود از عذابم ایمن خواهد بود. گوید: چون شترى که محمل حضرت بر روى آن بود، حرکت کرد، با صداى بلند به ما فرمود: «بشروطها و أنا من شروطها». اظهار این کلمه در صورتى مفید است که شرایط آن انجام شود و یکى از آن شرایط من هستم (اعتراف به امامت من). اخبارى را که در این مورد برایم روایت شده، در کتاب (التوحید) آورده‌ام.
/ معانی الأخبار، ج1، ص370
