اَفَلایَنظُرونَ اِلیَ الاِبِلِ کَیفَ خُلِقَت؟!

الشَّمْسُ جُزْءٌ مِنْ سَبْعِینَ جُزْءاً مِنْ نُورِ الْکُرْسِیِ وَ الْکُرْسِیُّ جُزْءٌ مِنْ سَبْعِینَ جُزْءاً مِنْ نُورِ الْعَرْش.

امام صادق (علیه السلام) خورشید یک هفتادم از نور کرسی است و کرسی یک هفتادم از نور عرش.

 الکافی، ج۱، ص۱۳۲/ التوحید، ص ۳۲۷ و بحارالأنوار، ج۵۵، ص۲۹ و نورالثقلین و البرهان؛ فیهم: «کل شیء فی الکرسی» الأولی محذوفٌ

عَن زُرَارهًْ بن أعْین قال: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَی وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ وَسِعْنَ الْکُرْسِیَّ أَمِ الْکُرْسِیُّ وَسِعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ قَالَ بَلِ الْکُرْسِیُّ وَسِعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ الْعَرْشُ وَ کُلُّ شَیْءٍ خَلَقَ اللَّهُ فِی الْکُرْسِیِّ.

امام صادق (علیه السلام) زراره گوید: از امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی این قول خدای تعالی پرسیدم: وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ [که] «آیا آسمان‌ها و زمین، کرسی را در خود جا دادند یا کرسی، آسمان‌ها و زمین را در خود جا داده است»؟ فرمود: «کرسی است که آسمان‌ها و زمین را در خود جا داده؛ و عرش و هرچه خدا آفریده در کرسی است».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۲۹۶،  الکافی، ج۱، ص۱۳۲/ التوحید، ص۳۲۸ و العیاشی، ج۱، ص۱۳۷؛ فیهما: «بل الکرسی ... خلق الله فی الکرسی» محذوفٌ/ نورالثقلین/ البرهان

 فِی حَدِیثِ أَبِی‌ذَرٍّ عَنِ النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) قَالَ: یَا بَاذَرٍّ مَا السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ فِی الْکُرْسِیِ إِلَّا کَحَلْقَهًٍْ مُلْقَاهًٍْ فِی أَرْضِ فَلَاهًٍْ وَ فَضْلُ الْعَرْشِ عَلَی الْکُرْسِیِّ کَفَضْلِ الْفَلَاهًِْ عَلَی تِلْکَ الْحَلْقَهًْ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله) [در خطاب به ابوذر:] ای اباذر! آسمان‌های هفت‌گانه در برابر کرسی مانند حلقه‌ای افتاده، در بیابان بی‌آبادی است و برتری عرش بر کرسی مانند برتری همین حلقه بر بیابان بی‌آب و علف است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۲۹۸، بحارالأنوار، ج۵۵، ص۵/ نورالثقلین؛ فیه: «و فضل العرش ... الحلقهًْ» محذوفٌ/ البرهان؛ فیه: «و الأرضون السبع»محذوفٌ

 خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ وَ السَّبْعُ الْأَرَضِینَ بِمَنْ فِیهِنَّ وَ مَنْ عَلَیْهِنَّ ... وَ هَذِهِ السَّبْعُ وَ الْبَحْرُ الْمَکْفُوفُ وَ جِبَالُ الْبَرَدِ وَ الْهَوَاءُ عِنْدَ حُجُبِ النُّورِ کَحَلْقَهًٍْ فِی فَلَاهًٍْ قِیٍّ وَ هَذِهِ السَّبْعُ وَ الْبَحْرُ الْمَکْفُوفُ وَ جِبَالُ الْبَرَدِ وَ الْهَوَاءُ وَ حُجُبُ النُّورِ عِنْدَ الْکُرْسِیِّ کَحَلْقَهًٍْ فِی فَلَاهًٍْ قِیٍّ ثُمَّ تَلَا هَذِهِ الْآیَهًَْ وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ لا یَؤُدُهُ حِفْظُهُما وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ وَ هَذِهِ السَّبْعُ وَ الْبَحْرُ الْمَکْفُوفُ وَ جِبَالُ الْبَرَدِ وَ الْهَوَاءُ وَ حُجُبُ النُّورِ وَ الْکُرْسِیُّ عِنْدَ الْعَرْشِ کَحَلْقَهًٍْ فِی فَلَاهًٍْ قِیٍّ وَ تَلَا هَذِهِ الْآیَهًَْ الرَّحْمنُ عَلَی الْعَرْشِ اسْتَوی.

امام صادق (علیه السلام) کسی که هفت آسمان را آفرید، و از زمین نیز همانند آنها را. (طلاق/۱۲) و آن هفت زمین را آفرید با همه‌ی آنان که درونشان و همه‌ی کسانی که روی آن‌ها هستند ... این هفت [زمین]، دریای پوشیده، کوه‌های سرد و مرده و هوا در مقایسه با حجاب‌های نور، همچون حلقه‌ای رها شده در صحرایی صاف است؛ و این هفت[زمین] و دریای پنهان، کوه‌های سرد، هوا و حجاب‌های نور، در مقایسه با کرسی، همچون حلقه‌ای رها شده در صحرایی هموار است. وَسِعَ کرْسِیه السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَلاَ یؤُودُه حِفْظُهمَا وَهوَ الْعَلِی الْعَظِیمُ و این هفت [زمین]، دریای پوشیده شده، کوه‌های سرد و مرده، هوا، حجاب‌های نور و کرسی نزد عرش، همچون حلقه‌ای رها شده در فلات هموارند؛ خدای رحمان که بر عرش استیلا یافته است. (طه/۵)

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۲۹۸، الکافی، ج۸، ص۱۵۳/ البرهان/ بحارالأنوار، ج۵۷، ص۸۳

الصّادق (علیه السلام)- عَنْ هِشَامِ‌بْنِ‌الْحَکَمِ قَالَ: سَأَلَ الزِّنْدِیقُ أَبَاعَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) عَنِ الْکُرْسِیِّ أَ هُوَ أَعْظَمُ أَمِ الْعَرْشُ؟ فَقَالَ (علیه السلام): کُلُّ شَیْءٍ خَلَقَ اللَّهُ فِی جَوْفِ الْکُرْسِیِّ خَلَا عَرْشِهِ فَإِنَّهُ أَعْظَمُ مِنْ أَنْ یُحِیطَ بِهِ الْکُرْسِی.

امام صادق (علیه السلام) زندیقی (کافر) از امام صادق (علیه السلام) سؤال کرد: «کرسی بزرگ‌تر است یا عرش»؟ حضرت فرمود: «خداوند هر چیزی را جز عرشش، درون کرسی‌اش آفرید. خداوند بزرگتر از آن است که کرسی، او را محدود کند».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۲۹۸، بحارالأنوار، ج۵۵، ص۲۱