زبان خیر

جز امام عصر عجل‌الله‌تعالی فرجه چه کسی از درد دل هر فرد با خبر است؟

 

گاهی اوقات کاری می‌کنی که اشتباه هست و این اشتباه گریبان گیر زندگی‌ات می‌شود. زندگی‌ات را آن‌طوری که نمی‌پسندی برایت رقم می‌زند.

ولی خب، مگر نه اینکه ما باور داریم که خدایی هست. خدایی که بخشنده و مهربان هست و هر روز نام او را با این دو صفت بر زبان جاری می‌کنیم.

می‌شود که چنین خدایی که رحیم و رحمن و غفور است بعد از اینکه تو فهمیده‌ای که کاری را اشتباه انجام داده‌ای  و پشیمان هم شده‌ای و دیگر هم نمی‌خواهی اشتباه کنی، از تو نگذرد و تو را نبخشد؟ زبانم لال می‌شود که چنین خدایی بگوید می‌خواستی اشتباه نکنی! حقت است از نعماتی که محروم شده‌ای محروم بمانی؟

 

خدایی که من می‌شناسم و می‌پرستم این‌چنین نیست. خودش گفته بندگان وقتی اشتباهی کنند و برگردند من آن‌ها را می‌پذیرم. خودش گفته

«اُدعونی اَستَجِب لَکُم ... بخوانید مرا تا شما را اجابت کنم»

 

نمی‌دانم چه می‌شود که بندگان خدا حاضر نمی‌شوند تو را بپذیرند و یا از تو بگذرند.

و تو می‌مانی و تنهایی و خودت و امام زمان علیه‌السلام و درد دل.