اَفَلایَنظُرونَ اِلیَ الاِبِلِ کَیفَ خُلِقَت؟!

أَخبِرنا المُفیدُ عَن المُظَفَّرِ بنِ أَحمَدَ البَلخی ِّ عَن مُحَمَّدِ بنِ أَحمَدَ بنِ أَبی الثَّلجِ، عَن جَعفَرِ بنِ مُحَمَّدِ بنِ الحُسَینِ، عَن عیسَی بنِ مِهرانَ، عَن حَفصِ بنِ عُمَرَ الفَرَّاءِ، عَن أَبو مُعاذٍ الخَزَّازِ، عَن یُونُسَ بنِ عَبدِ الوَارِثِ، عَن أَبیهِ قالَ: بَینا ابنُ عَبَّاسٍ رحمه الله یَخطُبُ عِندَنا عَلَی مِنبَرِ البَصرةِ، إذ أَقبَلَ عَلَی النّاسِ بِوَجهِهِ، ثُمَّ قالَ أَیَّتّها الأمَّةُ المُتَحیِّرة فِی دینها، أمّا وَاللهِ لَو قَدَّمتم مَن قَدَّمَ الله مَن قَدَّمَ الله، وَ أَخَّرتُم مَن أَخَّرَالله، وَ جَعَلتُم الوِراثةَ وَ الولایةَ حیثُ جَعَلها اللهُ، مَا عَالَ سَهمٌ مِن فَرائِضِ الله، وَ لا عالَ وَلیُّ الله وَ لا اختَلَفَ اثنَانِ فِی حُکمِ اللهُ فَذوقوا وَ بالَ مَا فَرَّطتُم فِیهِ بِمَا قَدَّمت أَیدیکُم : ( وَ سَیعلَمُ الّذینَ ظَلَموا أیَّ مُنقَلَبٍ یَنقَلِبونَ) {شعرا آیه 227}

یونس بن عبدالوارث از پدرش روایت می‌کند که گفت: هنگامی که ابن عباس –که رحمت خدا بر او باد- در نزد ما بر منبر بصره سخن می‌گفت رو به مردم کرد و سپس فرمود: ای امّتی که در دینش سرگردان است. به خدا قسم! اگر آنکه خدا مقدم ساخت، مقدم می‌ساختید و آنکه را خدا به عقب انداخت، به عقب می‌انداختید و جانشینی و ولایت را همان‌جایی قرار می‌دادید که خدا قرار داد، واجبات خدا از مسیرش منحرف نمی‌شد و ولّی خدا گرفتار نمی‌شد و هیچ دو نفری در حکم خدا اختلاف نمی‌کردند. پس سرنوشت ناگوار کوتاهی‌های خود را در آنچه از پیش فرستادید بچشید: ( به زودی ستم‌کاران خواهند دانست که بازگشتشان به کجاست) {شعرا آیه 227}

امالی شیخ صدوق – جلسه‌ی سوم 2{93} صفحه 143