و قال امیرالمؤمنین علی علیه االسلام:
أزرَی بِنَفسهِ مَن استَشعَرَ الطَمَعَ وَ رَضیَ بِاذُّل مَن کَشَفت عَن ضرّه وَ هانَت عَلیهِ نَفسَهَ مَن أَمَّرَ عَلیها لَسانه
آنکه جان را با طمع ورزی بپوشاند خود را پست کرده و آنکه راز سختی های خود را آشکار سازد خود را خوار کرده، وآنکه زبان را بر خود حاکم کند، خود را بی ارزش کرده است.
حکمت شماره 2 نهج البلاغه
امیرالمومنین علی ابن ابی طالب علیه السلام می‌فرمایند:
«مَن کَثُرَ کَلامُه کَثُرَ خَطاؤهُ وَ مَن کَثُرَ خَطاؤهُ قَلَّ حَیاؤُه وَ مَن قَلَّ حَیاؤهُ قَلَّ وَرَعَهُ وَ مَن قَلَّ وَرَعَهُ ماتَ قَلبُه وَ مَن ماتَ قَلبُه دَخَلَ النّار»
کسى که سخن او زیاد شود، خطا و اشتباه او زیاد مى شود و کسى که خطایش زیاد شد، حیای او کم و در نتیجه ورع او کم و کسى که ورع او اندک شد قلبش مى میرد و کسی که قلبش بمیرد وارد جهنم مى شود
بحار جلد1 حکمت 286
